در یک مطالعه جدید، دانشمندان به تاثیرات نور روز بر مغز اشاره کرده اند. به گفته دانشمندان، بیان انتقال دهنده های عصبی در پاسخ به میزان نور روزانه تغییر می کند.
می دانیم که تغییرات فصلی در میزان نوری که به ما می رسد می تواند اثرات زیادی بر ما داشته باشد (مانند اختلال عاطفی فصلی). به گزارش ScienceAlert، دانشمندان برای اولین بار این آثار را در سطح نورون های مغز بررسی کرده اند.
در یک مطالعه جدید روی موش ها، دانشمندان مشاهده کردند که نورون های هسته سوپراکیاسماتیک (بخشی از هیپوتالاموس که زمان 24 ساعت را پیگیری می کند) با هم کار می کنند تا با میزان نور دریافتی در طول روز سازگار شوند. ظاهراً در قالب این همکاری، تغییراتی در تک تک سلول ها و کل شبکه نورون ها رخ می دهد. دانشمندان می گویند که ترکیب و بیان انتقال دهنده های عصبی مهم در پاسخ به میزان نور دریافتی موش ها در طول روز تغییر کرده است.
با تشکر از مطالعات قبلی، ما می دانیم که تغییرات در هسته سوپراکیاسماتیک می تواند بر عملکرد هسته paraventricular تاثیر بگذارد. هسته پارا بطنی که مانند هسته سوپراکیاسماتیک در هیپوتالاموس مغز قرار دارد، به مدیریت استرس، متابولیسم، سیستم ایمنی، رشد بیولوژیکی و غیره کمک می کند.
الساندرا پورکو، عصب شناس در دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو، می گوید:
ما سازگاری‌های مولکولی جدیدی را در هسته سوپراکیاسماتیک و شبکه هسته پارا بطنی در پاسخ به مدت زمان روزانه نشان دادیم. این سازگاری های مولکولی عملکرد هیپوتالاموس و رفتار روزانه ما را تنظیم می کند.
هسته سوپراکیاسماتیک در موش و انسان بخشی از مکانیسم زمان‌بندی مغز است و مسئول ریتم‌های شبانه‌روزی فیزیکی، ذهنی و رفتاری است که از یک الگوی 24 ساعته پیروی می‌کنند. هسته سوپراکیاسماتیک توسط سلول های حساس به نور ویژه در شبکیه کنترل می شود. این سلول ها اطلاعات مربوط به میزان نور موجود و مدت زمان هر روز را منتقل می کنند.
مشخص نیست که گروه کوچکی متشکل از 20000 نورون در هسته سوپراکیاسماتیک چگونه به داده هایی که در مورد مدت زمان هر روز دریافت می کند واکنش نشان می دهند. دانستن بیشتر در این مورد می تواند در درمان مشکلاتی مانند اختلال عاطفی فصلی و سایر مشکلاتی که گاهی اوقات از نور برای درمان آنها استفاده می شود، مفید باشد.
در یک مطالعه اخیر، دانشمندان توانستند تغییرات در انتقال دهنده های عصبی نورومدین S و پلی پپتید وازواکتیو روده را در موش ها شناسایی کنند. از نظر تئوری، امکان دستکاری پلی پپتید وازواکتیو روده با هدف تغییر فعالیت‌های هسته پارابطنی وجود دارد. به عبارت دیگر، به لطف کشف اخیر دانشمندان، ما اکنون یک قدم به مدیریت پاسخ بدنمان به میزان نور دریافتی در طول روز نزدیک شده ایم. دیوید دولچه، عصب شناس در دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو، می گوید:
مهم ترین یافته مطالعه اخیر این است که ما نحوه دستکاری نورون ها، به ویژه هسته سوپراکیاسماتیک را کشف کردیم و با موفقیت بیان دوپامین را در شبکه هسته پارابطنی تحریک کردیم.
مطالعه مذکور در مراحل اولیه می باشد. با وجود شباهت‌های فراوان بین مغز موش و مغز انسان، ما هنوز نمی‌دانیم که آیا نورون‌های انسان عملکردی مشابه نورون‌های موش دارند یا خیر. یافته های جدید در کنار یافته های مطالعات قبلی ممکن است ما را به یافتن راه های جدیدی برای درمان اختلالات عصبی از طریق فتوتراپی سوق دهد.
نتایج این مطالعه در مجله علمی Science Advances منتشر شده است.
